De Boom
De boom
.
Kromme tenen grijpen wanhopig
aarden is geen vanzelfsprekendheid
de vingers zijn al overbodig
het reiken sterft met de tijd.
.
Niet langer meer een ruggensteun
aan een groen gelegen bed
het opkomend dor gekreun
is reeds met hekken afgezet.
.
Zo sterft een boom in eenzaamheid
zonder sensatie of gegil
toont het de bittere werkelijkheid
men leeft, men sterft en het is stil. 

Share by: